Verhalen van klanten – Voedselbank Zutphen

Verhalen van onze klanten

Goedendag,

Allereerst willen wij u hartelijke danken voor alle gulle gaven die u ons ter beschikking stelt.

Het is welke week weer een grote verrassing wat we bij de voedselbank mogen ontvangen.

En wat ontzettend attent van u dat er speciaal op de verjaardagen aan wordt gedacht, doormiddel van een taart en een financiële gift.

Juist op deze dagen komt dit heel goed van pas. De kinderen staan elke week vooraan in rij om te kijken wat er speciaal voor hun er dit keer bij zit.

Ook de vrijkaarten naar allerlei activiteiten valt altijd in goede smaak, ook hiervoor hartelijk dank.

Het is sowieso bijzonder dat in deze periode van het leven, er gelukkig nog mensen zijn die een ander een warm hart toe dragen.

Wij zijn jullie allen erg dankbaar hiervoor.

Hartelijke groet.

(juli 2020)

Dankjewel, alle vrijwilligers en sponsoren van de Voedselbank!

Vrijdagochtend staat bij mij geheel in het teken van de voedselbank. Elke keer ben ik blij verrast als ik het voedselpakket in ontvangst mag nemen. Blij verrast ben ik al vanaf dag 1, maar de eerste keer was vreemd en voelde ik mij slechts verdrietig omdat ik nog nooit heb hoeven vragen om voedsel.
Ik kon het allemaal zelf regelen en redde me wel, dacht ik. Dat veranderde op het moment dat ik mijn baan kwijt raakte door de crisis. Ik heb, mede door mijn trots, best lang gewacht om hulp te zoeken, tot het moment dat ik financieel langzaam ten onder ging.

En trots ben ik. Niet alleen op mezelf, het was voor mij best een flinke stap om hulp te vragen bij de voedselbank, maar zonder twijfel ook op alle mensen die elke vrijdag weer belangeloos en met alle liefde voor ons klaar staan. Als ik in de rij sta om mijn ‘nummer 1’ te krijgen, hoef ik al vanaf de tweede dag mijn naam niet meer te noemen. Ik ben bekend, voel me erkend en dat voelt heel fijn. Er is altijd ruimte voor een praatje, zeker als het niet druk is.

En dan het inpakken van de boodschappen aan de tafels. Ook elke keer opnieuw een prettig gezicht en een praatje. Afgelopen vrijdag waren het mini-kroppen sla van diverse soorten in een tasje zoals je ze alleen maar krijgt bij de boer of groenteboer. Echte verse groente die je overal bij kunt eten. Vers van het land in ieder geval, net zoals de aardappelen die ik mee mag nemen in een plastic tas.
Alle andere, veelal houdbare producten waren al voor mij klaar gelegd en zitten in mijn boodschappentas. Bij sommige labelloze blikken is het voor mijn dochter en mij altijd weer een verrassing: eten we vanavond knakworstjes of vlaaivulling bij het eten? In het eerste geval is het ons vlees bij het eten en in het tweede geval gaat de vulling door de yoghurt als toetje.

Thuis pak ik de boodschappen uit mijn tas en zie ik spullen van de verschillende sponsoren aan de voedselbank en daar ben ik dankbaar voor. Los van het feit dat mijn kind en ik er weer een week ‘tegenaan’ kunnen, is het voor mij een extra stimulans om juist naar deze supers te gaan om de andere producten te halen van mijn wekelijks leefgeld. Daarnaast vind ik het ook een sport om iets lekkers te maken van de producten die ik krijg. Sommige groenten heb ik nog nooit gekocht of zelfs gegeten.

Vorig jaar rondom de feestdagen pakten diverse sponsoren van de voedselbank uit met prachtige voedselpakketten en het voelde voor mij als een kadootje. Een echt kerstpakket, maar deze keer met veel producten waar ik de komende maanden gebruik van kon maken. Het Jumbo-pakket was denk ik wel de meest bekende, de grote super heeft er veel reclame mee gemaakt. Maar er waren vele andere sponsoren die ook een pakket hadden samen gesteld. Daarmee zijn zij niet naar buiten getreden, maar ik kan uit eigen ervaring vertellen: het wordt enorm op prijs gesteld en ik wil ze via deze weg enorm bedanken.

Alle lieve vrijwilligers en sponsoren van de voedselbank Zutphen, dank u wel voor uw belangeloze inzet en donatie, op welke wijze u dat dan ook doet. Ik weet sinds afgelopen jaar als geen ander dat het goed voelt als er mensen zijn die voor mensen zorgen. (Juli 2015)

Brood, brood, brood

Hij had twee rechter handen en een eigen bedrijf. Maar door een samenloop van omstandigheden kwam hij in de problemen. Nu zit hij al vier jaar thuis, zonder werk en met nauwelijks inkomen. Toen de Voedselbank werd opgericht, kon hij zich als één van de eerste klanten inschrijven.

Zijn flat ziet er keurig verzorgd uit. Een indrukwekkend meubel beslaat de wand. ‘Ik heb het allemaal zelf gemaakt’, zegt hij met gepaste trots. ‘Maar helaas is het nog steeds niet af. Ik heb er geen geld voor’.

Geld houdt hem de laatste vier jaar bezig. Door gezondheidsproblemen kon hij zijn werk niet meer uitoefenen en van de gemeente krijgt hij onvoldoende om van te kunnen rondkomen. Als zelfstandige kwam hij niet in aanmerking voor een uitkering en van de Wwb (Wet werk en bijstand) kan hij niet rondkomen. ‘Als ik mijn vaste lasten heb betaald, houd ik zo’n vijfentwintig euro over’, rekent hij voor. ‘Per maand’.

Geld om kleren te kopen heeft hij niet. ‘Deze kleren zijn al vier jaar oud’. Voor eten is ook nauwelijks geld. ‘Ik eet soms eens in de drie dagen warm en verder is het brood, brood, brood’.

Overbodige luxe

Sommigen vinden de computer en de televisie in zijn woonkamer overbodige luxe, maar daar is hij het volstrekt niet mee eens. ‘Ik heb er hard voor gewerkt’, vertelt hij. ‘Ik had ze al voordat ik ziek werd. En is een tv overbodige luxe? Wat moe je doen als de sirenes gaan? De tv toch aan zetten?’, stelt hij retorisch.

Voorlopig zit werken er voor hem niet meer in. Hij heeft het syndroom van Tietze, waardoor hij zomaar ineens kan wegvallen en vorig jaar werd hij met spoed opgenomen in het ziekenhuis met een verwaarloosde longontsteking. Sindsdien mist hij dertig tot veertig procent van zijn longfunctie.

‘Het gaat nog zeker vier, vijf maanden duren voor ik weer aan het werk kan’, vertelt hij. Bekenden die zijn situatie kennen, helpen hem nog wel eens met eten en kleding en verder is hij afhankelijk van de Voedselbank. ‘Ik had van het bestaan ervan gelezen in de Zutphense Koerier en ik was via de bibliotheek aan inschrijfformulieren gekomen. Bij de gemeente hebben ze mij er niet op gewezen’.

Schaamte om zich aan te melden had hij niet. ‘Het is mede door het toedoen van de maatschappij dat ik in deze situatie ben beland en waarom zou je de hulp van diezelfde maatschappij dan niet aannemen?’. Het pakket dat hij wekelijks kan ophalen, helpt hem echt. ‘Als ik kook, kook ik voor twee dagen. Vaak zit er wel iets van pasta in het pakket en dan hoef je alleen nog maar kip te halen bijvoorbeeld. Ik maak altijd heel kleine stukjes van de kipfilet die ik roerbak. Daardoor heb je in elke hap wel een beetje vlees en hoef je niet een groot stuk in één keer op te eten. De voedingssupplementen die er soms in zitten gebruik ik uiteraard ook. Die zijn een aanvulling voor wat je mist aan ijzer en vitaminen en ze zijn goed voor de weerstand. Natuurlijk ben je blij met wat je krijgt en de laatste tijd is het pakket steeds beter geselecteerd’.

'Dat scheelt wel'

Ze woont al dertig jaar in Nederland, maar ze is Turks van origine. Sinds haar scheiding woont ze samen met haar vier kinderen in Zutphen. Sinds kort maakt ze gebruik van de Voedselbank.

Terwijl ze praat, tekent haar zoontje een chocoladetaart. Haar dochter is aan het chatten met een neefje in Turkije. Af en toe helpt ze haar dochter met de vertaling van een Turks woord. ‘Het is lastig voor ze, twee talen. Chatten is een uitkomst’, vindt ze, ‘want bellen is zo duur’.

Samenloop van omstandigheden

Ze is door omstandigheden in de financiële problemen gekomen. Door haar medische problemen kan ze niet werken. Sinds ze zes jaar geleden werd aangereden heeft ze rug- en nekklachten en begin dit jaar werd ze geopereerd aan haar maag. Tijdens deze operatie werden drie vlekjes van haar maag gehaald. De uitslag hiervan moet ze nog krijgen. Ze maakt zich zorgen. Zorgen om haar gezondheid, om haar vier kinderen en de toekomst. Ze heeft pijn, maar ze doet haar best om het te redden.

Via de Sociale Dienst

Het was de Sociale Dienst die haar wees op de mogelijkheid om gebruik te maken van de Voedselbank. Ze meldde zich met succes aan en kan in ieder geval drie jaar lang terecht bij de Voedselbank. Daar is ze dankbaar voor. ‘Ik kan helaas niet alles gebruiken, want ik ben moslim en ik eet geen varkensvlees. Toch zitten er wel vaak vleeswaren van varkensvlees in. Dat neem ik niet mee. Toen ik geopereerd was, haalde mijn buurvrouw het pakket voor mij. Zij nam alles voor me mee naar huis, ook het varkensvlees. Ik heb het toen aan haar gegeven’. De rest komt altijd op. ‘Maar het brood zal ook wel minder kunnen’, denkt ze. Graag zou ze ook eens iets krijgen voor op brood. ‘Maar’, vult haar dochter aan, ‘beter iets dan niets’. En daar is ze het helemaal mee eens. ‘Het pakket scheelt wel’.

Bedankje

Geachte heer, mevrouw,

Gedurende (slechts) enkele weken heb ik gebruik gemaakt van uw voorziening. De nood was hoog, maar het tij lijkt nu te keren. Ik heb een kleine baan gevonden en zoals het er nu naar uit ziet, zal ik me voortaan zelfstandig kunnen redden.

Ik wil dus afscheid nemen van de Voedselbank en u en alle medewerkers vanuit de grond van mijn hart bedanken voor jullie hulp en al jullie vrijwillige inzet voor mensen die net als ik het hoofd niet meer boven water kunnen houden. Het is gelukkig maar kort nodig geweest en ik maak mijn plek graag vrij voor iemand die het harder nodig heeft. Veel succes met alles!

Hartelijke groet!